Novo u popularnoj muzici

Projekat Novo u popularnoj muzici propituje odnose savremene i nove popularne muzike. Iako popularna muzika može imati komercijalni potencijal na uštrb kvaliteta muzičke ekspresije, inovacije i participativnosti, ona pak odiše autonomnim tendencijama u muzičkoj kreativnosti. Uzimajući u obzir ovu dvosmislenost, projekat teži da markira progresivne tendencije u savremenoj muzici ugošćavanjem kompozitora i muzičara koji su aktivni na raskršću savremene popularne i tzv. ozbiljne muzike. Implementacijom ovih tendencija kroz izvođenja, radionice i razgovore, želimo da otvorimo nove prostore muzičkog istraživanja i produkcije, i da podstaknemo aktualizaciju i kontekstualizaciju kroz preispitivanje trenutnog stanja na lokalnoj muzičkoj sceni.

Rezidencije:

Andrea Belfi

Andrea Belfi je bubnjar, kompozitor i eksperimentalni muzičar. Živi i radi u Berlinu. Počeo je da svira bubnjeve sa 14 godina, studirao umetnost u Milanu, da bi se od 2000. godine u potpunosti posvetio muzici. Tokom poslednjih dvadeset godina je razvio jedinstveni stil sviranja bubnjeva zahvaljujući iskustvu koje je stekao kroz rad na polju eksperimentalne i elektronske muzike, roka i improvizacije. U svojim delima kombinuje elemente italijanskog minimalizma, apstraktnu ritmiku i modularnu sintezu. Njegovi hipnotišući ritmovi i teksture kreiraju impresivne zvučne pejzaže.

Do sada je objavio pet solo albuma i preko pedeset kolaborativnih dela na etiketama poput ROOM40, Miasmah, Häpna, Die Schachtel, Constellation, Blue Chopsticks. Zainteresovanost za savremenu umetnost ga je podstakla na kreiranje zvučnih instalacija koje predstavlja širom SAD i Evrope. Ovakva umetnička praksa mu je je omogućila saradnju sa vizuelnim umetnicima poput Anđele Bulok i Aldoa Tambelinija. Lista muzičkih umetnika i kolektiva sa kojima je sarađivao je široka i uključuje: Karlu Božulić, Dejvida Grabsa, Stefana Piliu, Ajdana Bejkera, Beni Jansa Nilsena i druge.

U okviru nastupa u CK13 Belfi je izveo deo materijala sa solo izdanja “Ore”. Nastup je održan 14.04.2017.

Radionica “Muzika za film”

15-18. april 2017.

Radionicu “Muzika za film”  vodio je Andrea Belfi, a na njoj su učestvovali muzičari Sava Botić i Dimitrije Jakovljević.

Izazovi grupnog rada nisu bili u domenu senzibiliteta (naprotiv) već u naporima da se improvizacijom “odgovori” na filmove Maye Deren: Meshes of Afternoon (1943), At Land (1944.) i Ritual in Transfigured Time (1946). Filmovi su služili kao vizuelni predlošci za zajedničko tlo stvaranja muzičara i ovakav okvir je nametnuo nekoliko pitanja: na koji način sugestivnost filma utiče na stvaralački proces i interakciju? da li improvizacija biva “prilagođena” filmu? i da li je uopšte moguće govoriti o improvizaciji u okviru postojeće naracije filma? Dinamika radionice se kretala između potrebe da se muzikom predstavi ambijent filma, ali i da se iskoristi prilika prvog susreta muzičara za međusobno upoznavanje kroz slobodniju formu muzičkog izraza.

U konktekstu ovih pitanja i izazova, trio je snimio nekoliko sesija, kako u studijskim uslovima bez publike, tako i pred publikom.

Zajednički javni nastup zabeležen je 18. aprila 2017. u Omladinskom centru CK13. Nastupili su: Dimitrije Jakovljević (el. gitara, elektronika), Sava Botić (fender rhodes), Andrea Belfi (bubnjevi).

Nicholas Bussmann

Nicholas Bussmann je konceptualni umetnik i kompozitor. Živi i radi u Berlinu. Izvorno improvizacioni čelista, svoju muzičku praksu i iskustvo je proširio na širok raspon muzičkih žanrova od elektronike do konceptualne umetnosti. Meša tradicionalne kompozicije sa klupskim muzičkim produkcionim tehnikama i konceptualnom umetnošću. Takođe prožima pop strukture kroz slučajne algoritme elektronike i tako proizvodi njene apstraktne derivate koji pri izvedbi iziskuju visoku muzičku versaltilnost. Nastupa pod raznim nadimcima i pseudonimima. Osnivač je vokalnog hora Cottbusser, dua Telebossa sa Čikom Melom i Rydberg sa Bernerom Defaldekerom. Njegova diskografija broji 16 muzičkih izdanja, a radove je predstavljao na Šangajskom bienalu, Maertzmusic (Berlin), Mutek festivalu (Barselona) Ars Electronica centru (Beč), itd. Sarađivao je sa muzičarima poput Džona Zorna, Van Dajk Parksa, Martina Brandlmajera, Buča Morisa i mnogih drugih. Povremeno radi i kao kompozitor za filmove i pozorišne predstave. Osnivač je takmičenja ljubavnih pesama Grand Prix d’Amour u Berlinu.

U okviru rezidencije Bussmann je vodio radionicu performansa pod nazivom “Jezik je dijalekt sa armijom i mornaricom” sa lokalnim izvođačima različitih jezika i dijalekata. Čitav proces proizilazi iz Bussmannovog muzičkog i socijalnog eksperimenta “News blues” u kom se koriste sredstva algoritamskog komponovanja, i u okviru kog se različiti izražajni sadržaji procesuiraju, imitiraju, harmonizuju, nerazumevaju, transformišu u polifoniji glasova izvođača različitih jezika i dijalekata. Ovim procesom se propituje odnos muzike i jezika, smisla i besmisla, uzroci isključivanja i integracije, proizvodnje konsenzusa i stavova.

Rezultati rada na radionici su predstavljeni javnim nastupom grupe učesnika. Osim njih je nastupio i Nicholas Bussmann u okviru DJ seta. Događaj je održan 2. juna u Omladinskom centru CK13.

Radionica kolektivnog rada

28-31. oktobar 2017.

Učestvovali: Nemanja Sovtić (trombon), Vladimir Rašković (bas, sempleri), Lav Kovač (bubnjevi, perkusije), Nemanja Tasić (perkusije) i Predrag Okiljević (tenor saksofon).

Inspirisani uvidima Kris Katlera (Chris Cutler) da je napredovanje muzike moguće razvojem instrumenata i kolektivnim radom, na ovoj radionici smo želeli da se fokusiramo upravo na kolektivni rad, onaj kolektivni rad koji srećemo u postojanijim formacijama, na “kooperativan i kolektivan rad u grupi, ujedinjenje kompozicije i izvedbe, ekspresivnu improvizaciju i neposrednu komunikaciju sa slušaocima.” Budući da nije bilo “lidera” radionice, od učesnika se očekivalo da se, kroz dogovor i argumentaciju, dogovore o formatu radionica, načinu rada i onome što žele zajedno da naprave. Za razliku od prethodnih radionica koje su vodili Andrea Belfi i Nicholass Bussman nastojali smo da zajednički, iz organizacionog propitivanja umetnosti, pristupimo ovom stvaralačkom procesu.

Nastup muzičara je održan 31. oktobra 2017. u Omladinskom centru CK13.

Đovani di Domeniko

U okviru rezidencijalnog programa “Novo u popularnoj muzici” Omladinski centar CK13 predstavio je muzičkog umetnika Đovanija di Domenika, čiji je koncert organizovan 3. Novembra 2018. godine u Zavodu za kulturu Vojvodine.

Đovani di Domeniko (Giovanni di Domenico, 1977, Rim) je proveo veći deo svoje mladosti u Italiji i Africi, prisvajajući mnoštvo muzičkih uticaja iz folk tradicije, opere, klasike, džeza i panka, koji će kasnije oblikovati njegov izraz. U svojim dvadestim, Domeniko upisuje prestižni muzički konzervatorijum Santa Cecilia u Rimu na studijama kompozicije, i kasnije Kraljevski konzervatorijum u Hagu, pohađajući studije džez klavira, ali sa slobodoumnim i buntovničkim pristupom. Tokom rada stekao je poštovanje za energičan i inventivan pristupu muzici, a svoje umeće je nadograđivao u saradnjama sa brojnim umetnicima poput Akira Sakate, Džima O’Rurka, Keidžija Hanoa, Tatsuoa Jamamotoa, Džona Edvardsa, Krisa Korsanoa, Arvea Henriksena i drugih. Uređuje i vodi izdavačku kuću Silent Water. Osim komponovanjem i sviranjem, Domeniko se bavi i snimanjem i produciranjem muzike. Trenutno živi i radi u Hagu.

Na nastupu u Zavodu za kulturu Vojvodine, Domeniko je na klaviru i fender rhodesu izveo novi materijal sa još uvek neimenovanog izdanja, koje je na tragu prošlogodišnjeg Insalata Statica, elektro-akustičnog dela u kom se ističe njegovo kompozitorsko umeće, kao i skriveni pop senzibilitet. Delo se sastoji od ekspanzivnih tonalnih i izražajnih varijeteta izvedenih na klavijaturama (klavir, fender rhodes, hammond), električnoj gitari, bubnjevima, trubi, klarinetu, harfi i eufoniumu, uz korišćenje elektronike. Za ovo delo je Domeniko izdvojio pet godina, upuštajući se u potragu za mogućim zvučnim i aranžerskim modalitetima početnih ideja i koristeći studio kao dodatno sredstvo izraza. Po rečima autora, proces je bio toliko zaokupljujuć da je zahtevao odluku da se stane, jer je postojao rizik da se nastavi u nedogled. Kao rezultat, pred nama je kaleidoskopsko muzičko delo koje se sastoji od šest tema koje su harmonski, ritmički i teksturno fluidno povezane, često brišući jasne obrise između širokog spektra akustične i elektronske instrumentacije.

Radionica Listen/Silent i Orkestar namera

Nastupili: Ana Dragićević (bas); Željko Diklić (sintisajzeri, gitara); István Csík (bubnjevi, perkusije); Giovanni di Domenico (fender rhodes)

Nastup predstavlja rezultat rada u okviru radionice Listen/Silent koju je vodio Giovanni di Domenico, a koja je imala za cilj da kreira “orkestar namera”, orkestar koji teži da se odupre gravitaciji konvencija i gde umesto partitura učesnici/izvođači za materijal izvođenja imaju sami sebe, tj. Kompoziciju sopstvenih namera. Ovo se postiže putem uputa koje Domeniko naziva “muzičkim anagramima” – karticama koje sadrže višeznačne poruke i koje se iscrtavaju specijalno za određeni ansambl i u određenim bojama, a čiji smisao zavisi od individualne pozicije posmatranja i osećanja. Ova metoda služi za pripremu učesnika da se upuste u proces kreiranja otvorenog dela, podstaknuti “uputstvima” iz datog anagrama.

Nastup Orksetra namera se održao 6. novembra 2018. u Omladinskom centru CK13.

Re-konstrukcije (Portret kompozitora Nemanje Radivojevića)

Od 20. do 22. novembra u Omladinskom centru CK13 održala se rezidencija kompozitora Nemanje Radivojevića. Rezidencija je uključivala kompozitorov radioničarski rad sa lokalnim muzičarima, javno izvođenje Radivojevićevih dela i razgovor sa kompozitorom.

Radionica “re-konstrukcija” podrazumevala je rad Nemanje Radivojevića i učesnika radionice na različitim mogućim pravcima interpretacije muzičkog dela kompozitora kroz tri paradigmatična pristupa: 1) na osnovu partiture; 2) na osnovu snimka; 3) na osnovu seta pravila za improvizovanje.

Ideja ukrštanja različitih pristupa rekreiranju muzike proizilazi iz istraživanja različitih dinamika stvaranja, sviranja i reprodukovanja muzike i poroznosti različitih muzičkih stilova. U tom smislu, cilj radionice je da se fenomen nove komponovane muzike približi muzičarima sa impro i džez scene Novog Sada, kao i stvaranje prilike za kompozitora i muzičare da re-konstruišu kompozicije i uspostave odnose jednakosti i transformativnosti. Muzičari pristupaju delu na osnovu kompozitorovog uvida, a kompozitor iznova otkriva delo kroz neortodoksnu interpretaciju muzičara. Motiv je da se u zajedničkom poduhvatu kompozitora i muzičara iznova otkrije delo na osnovu instrumenata, muzičkog i životnog iskustva. Ovakva postavka omogućava široko polje pristupa interpretacije dela i ono je upravo mesto susreta.

Učesnici i izvođači: Marko Čurčić (el.bas); Daniel More (ud, luper); Sava Botić (sintisajzeri); Nikola Kašaš (sintisajzer); Ivan Burka (vibrafon, elektronika); Branko Latinčić (saksofon)

Predavanja:

Uspon i pad industrial rock muzike – istorijat žanra

6. decembar 2018.

Predavač: Mihajlo Obrenov

Predavanje je obuhvatalo istorijat žanra industrial muzike sa osvrtom na prethodnike žanra, pionire sa kraja sedamdesetih, tendencije tokom osamdesetih i devedesetih, kao i smrt žanra tokom dvehiljaditih godina. Predavanje je obuhvatilo i poseban blok o industrial rock bendovima sa područja stare Jugoslavije.

Mihajlo Obrenov, rođen je 1982. u Novom Sadu. Po struci je filmski reditelj, autor je više stotina muzičkih spotova za underground bendove, nekoliko celovečernjih filmova i radio je na produkciji puno muzičkih albuma. Frontmen je industrial rock benda dreDDup koji postoji od 1997. godine i organizator je muzičkih dešavanja od 2000. godine do danas. Verni je fan industrial rock muzike i posećuje takve koncerte po inostranstvu redovno.

Urbani folklor Novog Sada– Zvučni ambijenti muzičke prakse

13. decembar 2018.

Predavač: Nemanja Sovtić

Zvučni aspekt života u gradu opire se pojmovnoj artikulaciji. U predavanju je razmotrena teorijska veza između pojmova folklora, popularne muzike i urbane muzike, na čijim je rubnim područjima lociran koncept urbanog folklora. Kao urbani folklor pojavljuju se muzičke prakse i zvučni ambijenti koji 1) izmiču svrstavanju u kategorije umetničke, zabavne ili narodne muzike 2) egzistiraju prvenstveno kao ljudska/društvena aktivnost, a ne kao estetski objekti 3) preispituju funkciju autora kroz kolektivni rad i/ili mimikrijsku deautorizaciju 4) nisu uslovljene tradicionalno shvaćenom muzičkom pismenošću 5) pokazuju ambivalentan odnos prema komercijalizaciji i komodifikaciji. U Novom Sadu se ovaj fenomen može iskusiti u susretu sa uličnim sviračima, improvizovanom muzikom i tribute bendovima.

Nemanja Sovtić (1984.) je muzikolog i trombonista iz Novog Sada. Doktorirao je muzikologiju na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Osnovne i master studije trombona završio je na Akademiji umetnosti Univerziteta u Novom Sadu. Kompoziciju je studirao na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Radi na Katedri za muzikologiju i etnomuzikologiju Akademije umetnosti Novi Sad od 2011. godine, prvo u zvanju asistenta, a potom i docenta.

Muzika sveta

20. decembar 2018.

Predavačica: Ksenija Stevanović

Poslednjih godina, muzika je u digitalnoj epohi dobila na rasprostranjenosti kakva se do sada u njenoj istoriji nije sretala ni na jednom meridijanu. Ne može se više govoriti o konceptu muzike za odabrane (musica riservata) jer čak i ona koja se izvodi pred jako malim brojem slušalaca često ne pretenduje na taj broj, već putem društvenih mreža, snimaka, diseminacije postaje deo svetske, stalno pokrenute razmene muzičkih sadržaja. Danas je svaka muzika svetska, u tom smislu i sve može biti iskorišćeno i preuzeto. Zvučni arhiv svakim danom raste, a odnos između analogne i digitalne tehnologije ulazi u fazu borbe za “autentični” zvuk. Gde su granice ovog razvoja i da li smo mi kao slušaoci već prezasićenim tim obiljem?

Ksenijа Stevаnović (1976, Beograd) zаvršilа je studije muzikologije nа Fаkultetu muzičke umetnosti u Beogrаdu sа rаdom posvećenom biopolitičkom čitаnju italijanske opere. radi kаo muzički urednik nа III progrаmu Rаdio Beogrаdа od 2004. godine, gde je zаpočelа dа piše kritičke osvrte nа drugoj godini studijа. Obnovila je zajedno sa Ivanom Neimarević koncertnu praksu u Studiju 6, što je dovelo do stvaranja emisije Studio 6, koju od 2013. autorski uređuje zajedno sa Ivanom Neimarević i Nevenom Popović. Još od studentskih dana interesuje se za eksperimentalnu i elektronsku muziku, a posle osnivanja Udruženja za savremenu muziku CHINCH čija je predsednica organizovala je zajedno sa Ivanom Neimarević značajn broj nastupa eksperimentalnih i elektroniskih muzičara u Beogradu u period od 2005. do 2010. godine. Aktivno učestvujući u revitalizaciji uređaja EMS Synthi 100 koji je deo Elektronskog studija Radio Beograda osmislila je zajedno sa Svetlanom Maraš projekat “Synthi on the Web” koji je dobio podršku Innovation Fonda EBU-a. Sarađivala je u izradi projekta “Unearthing Music: Sound and Creative Experimentation in Non-democratic Europe” koji je dobio podršku programa Kreativne Evrope 2018. godine. Pohađala doktorske studije na Univerzitetu Paris Ouest Nanterre-La Défense sarađujući sa grupom Psychomuse koju je predvodio Michel Imberty, kao i sa filozofom Peter Szendyijem. Plod ove saradnje i je poglavlje u knjizi “Distributed Creativity: Collaboration and Improvisation in Contemporary Music” koju je objavio Oxford Univeristy Press, 2017. godine, realizovanog zajedno sa Mayom Gratier i Rebeccom Evans. Bila je jedna od osnivačica Teorije koja hoda, a takođe organizovala je i program “Muzika i politika” u Kulturnom centru Reks.

Đorđe Marković