Poetika intimnosti
I am in a hotel room, far away from the place I usually live. A chair, a desk, a bed, a mirror… There are less things than can be called minimum. Daisuke Yokota
Galerija 3×3 je izložbeni prostor otvoren za nove ili nedominantne umetničke i kustoske prakse. Programska orijentacija Galerije 3×3 proizilazi iz specifične uloge koju ovaj prostor zauzima u široj organizaciji Omladinskog centra CK13. Radi se o prostoru za noćenje tj. rezidencijalni boravak gostujućih domaćih i inostranih umetnika, izvođača, predavača, aktivista. Pretvaranjem u galerijski prostor, a pri tome zadržavajući povremenu rezidencijalnu funkciju, prostor postaje u pravom smislu galerija – u smislu ‘prolaza’ (lat. galeria) – i postaje savremeno-umetnička i konceptualna upravo kao mesto intimizacije i ispitivanja estetskih i konceptualnih aspekata savremene umetnosti i uslova njenog stvaranja (pitanja prostora za život, prostora za noćenje, prostora za rad, prostora za izlaganje, prostora za susret, prostora za mišljenje).
Intimizam kao programski koncept galerije je pretpostavljen samim fizičkim i ambijentalnim kvalitetom galerije: reč je o sobi u potkrovlju u kojoj ima mesta za jednu osobu, eventualno/idealno dve, i gde se situacija misli onako kako se oseća: Intimnost je estezis koji se ovde želi pokazati i saopštiti kroz umetnost.
Pozivamo umetnike, kustose i sve zainteresovane za izlaganje u Galeriji 3×3 da nam se jave.
DOSADAŠNJE IZLOŽBE:
Io Alexa Sivertsen, Before I Fall Asleep (28. mart – 12. april 2018.)
“Before I Fall Asleep” je evokativno konceptualno delo (video, prostorna instalacija) koje pozivajući posetioca galerije na intimizaciju svog prisustva naspram dela na veoma ličan i neposredan način komunicira lično iskustvo i ambivalenciju ‘spokojstva’.
Falling asleep is a condition of uncertainty. That is why little children strive to stay awake, as if to stay present and not miss the unfolding of experience. And that is why babies fall asleep peacefully while breastfeeding: it is the process of pure duration, of comforting and reassuring repetitiveness with no ending.
As is a lullaby. A quiet voice guiding us towards sleep. Now as an adult I am still seeking this comfort. I tried in Novi Sad. Here I have gone from door to door, asking if someone would like to sing me an Uspavanka. That is, to remember the very original sense of life which they have encountered in a lullaby. People shared with me their voices and their memories of a voice. As they sang I could see how our bodies still carry – and still miss – this original information, non-conceptual and somatic. Love and sorrow are dispositions of our bodies, sensing that time passes and life is not forever. We have learned that falling asleep is part of life, and an euphemism for dying.
You have to say goodbye to the day.
Borislav Prodanović, Volumen (13. april – 13. maj 2018.)
“Volumen” je izložba plakata (raznih programa održanih u CK13 u prvih 11 godina rada) gde se plakat ne predstavlja kao forma javne inskripcije i informacije već kao ‘volumen’ prostora kulture. Postavka tematizuje pitanja forme i sadržaja kulturnih događaja i konstelacije među njima.
Sanja Anđelković, Artist In Resid(u)ence: November (2. novembar – 27. novembar 2018.)
Izložba se na specifičan način, kroz ‘delo u nastajanju’, i koje nastaje od “preostalog” umetnice, bavi pitanjem prisustva, stanovanja i stvaranja. Galerijska instalacija (video, audio, ambijent, tekst) se doživljava kao intimno poetsko-dokumentarno pri-kazivanje ličnog života drugde, i kao rekonstrukcija tog života ovde, na mestu nedostajanja umetnice i njenog dela. Uobičajena zamisao umetničkog dela kao artefakta se ovde redefiniše kroz prikazivanje trenutnih životnih okolnosti, ambijenta ličnog prostora (podstanarskog, privremenog) i osećaja bivanja-drugde kao primarne materije dela koje tek nastaje.
Erna Paljevac, Mene (28. novembar – 14. decembar 2018.)
Izložbu čine slike (tempera na papiru) nastale kao rezultat intospekcijskog istraživanja delovanja sila u raznim svetovima u kojima ličnost živi kroz neprestano pitanje o celini. Motiv ličnosti (umetnice) se prati u svojima fazama (menama) u konstelaciji elemenata i sila unutar niza stvarnosti, od njene psihičke stvarnosti – njene volje, želja, misli i osećanja, do kosmičkih stvarnosti i rukovodećih zakona – 96 zakona kojima je podvrgnut Mesec, 48 zakona Zemlje, 24 zakona planeta, 12 zakona Sunca, 6 zakona svih zvezda, i 3 zakona svih svetova.
Snežana Petković, Stvar (18. februar – 18. mart 2019.)
Umetnički rad nastaje iz kurioziteta prema fenomenu neličnih objekata koji zauzimaju lični, životni i intimni prostor, ispitujući time subjektivni doživljaj prostornosti (tuđih) stvari. U radu se obrađuje polovni kvalitet i vrednost stvari u njihovoj tranziciji, od proizvodene, uvezene, prodate i preprodate robe do njenog posedovanja, upotrebe i potrošnje. Svojstva ‘ličnog’ i ‘bezličnog’ stiču političku prozirnost kroz format i estetiku inventara kao automatskog prebrojavanja stvari, evidencije, klasifikacije, kategorizacije i sistematizacije, koji, izražen naglašenom repeticijom elemenata zgusnutog sistema, preuzima ulogu kataloga (umetničkog) proizvoda.
Sve stvari su trenutno na prodaju.
Vladimir Milojković, Signal-iza-C-i-JA (28. mart – 26. april 2019.)
Izložba vizulene poezije, kolaža, mail-arta i radova nastalih pre svega cut-up tehnikom, pod nazivom „signal-iza-C-i-JA“ (signalizacija) predstavlja momentum (onoga što je sada), spoj književnosti i vizuelne umetnosti, odnosno konačno ostvarenje balansa u čijem pravcu se autorov rad razvijao, a ujedno i neku vrstu putokaza / signala u kom pravcu de se dalji umetnički rad razvijati. Na pojedinim slikama, izlazeći iz okvira i ’ulazeći’ u video formu autor daje do znanja da književnost, ali pre svega poezija ima mnogo više dimenzija i da može biti multimedijalna. Time se pokazuje da poezija kao Vladimirov glavni umetnički izraz nije i ne mora biti samo pisana forma, već i vizuelna, telesna, društveno i socijalno angažovana. Pesničke slike u ovom slučaju su zapravo odrazi svakodnevice viđeni iz drugačije, posebne perspektive i ugla autora, gde se reči preplidu sa slikom, ali i zvukom i pokretom.
Joana Quiroga, Half Fed (7. septembar – 5. oktobar 2019.)
Rad “Half Fed” predstavlja konceptualno umetničko delo koje na suptilan način iz perspektive ‘duboke ekologije’ tematizuje odnos života/organizma i njegove okoline, i problematizuje političku dimenziju tog odnosa – onu koja određuje ‘sudbinu’ životnog procesa.
Tematski objekat rada, i ujedno i sam medij Quiroginog stvaralaštva kojim se Quiroga bavi već duži niz godina, je hleb, materija jednako simbolička koliko svakodnevno realna i konkretna. U ovom radu, hleb je živa i životodavna materija, čiji život, međutim, zavisi od uticaja okruženja- društveno-istorijske okoline koja se aktualizuje na ličnom planu, “sada i ovde”, kroz pitanje ‘nastavka života’ koje se obraća samom posetiocu izložbe pozivom na samorefleksiju u svetlu sopstvenog delovanja u odnosu prema sopstvenom okruženju.
3×3 : Ambijentalni Praktikumi (Novembar/decembar 2019.)
Tokom novembra i decembra 2019. godine u našoj galeriji održana je serija od sedam ambijentalnih instalacija (prostornih eksperimenata), koje su priredili studenti II Katedre za nove likovne medije.
Kretanje ka svesti o ambijentalnosti prostora u kontekstu umetnosti – kretanje ka svesnoj osetljivosti na ambijent, zahteva istraživanje elementarnih prostornih relacija i stanja prostora kroz proces sopstvenog lociranja umetnice ili umetnika u tom prostoru, praktično kretanje i delovanje unutar prostora i komunikaciju sa njim. Intervencije studenata u prostoru Galerije 3×3 predstavljaju izraze tog eksperimentalnog istraživanja i konceptualizacije prostora, čime se prostor transformiše u ambijent, odnosno od fizičke kategorije postaje društvena, umetnička, značenjska i psihološka.
Nastali ambijenti su procesualnog karaktera i predstavljaju momenat u istraživanju navedene relacije. U njihovoj kratkoročnosti i stalnom nastajanju, nestajanju i smenjivanju, svaka od 7 ambijentalnih instalacija predstavlja pokušaj da se na eksperimentalan način ispita i doživi značenje Bašlarove misli: “stepeništem tavana, strmijim, neuglednijim, uvek se penjemo”. Ideja je da se penjanjem strmim stepeništem ka Galeriji 3×3, radi iskustva svakog novog ambijenta, “uvek penjemo”.
Program 3×3 : Ambijentalni praktikumi je rezultat saradnje studenata Katedre za nove likovne medije – Aleksa Borovac, Ana Radosavljević, Julijana Pavlovič, Una Mladenović, Ena Jovančić Vidaković, Anastasija Komatina, Marija Mitić – i Omladinskog centra CK13, vođen od strane Stevana Kojića, Sunčice Pasuljević Kandić i Borislava Prodanovića.
